به پیری خو می‌گیرم
به دشوارترین هنر دنیا
کوبه ای به در برای آخرین بار
و جدایی بی انتها
ساعت‌ها می‌گذرند، می گذرند، می گذرند
می خواهم بیشتر بفهمم حتی به قیمت ایمانم
خواستم چیزی برایت بگویم نتوانستم
دنیا مزه سیگار ناشتا دارد
مرگ پیش از همه چیز تنهایی اش را برایم فرستاده
حسرت می برم به آنان که حتی نمی دانند دارند پیر می شوند
بس که سرشان گرم کارشان است.
#ناظم_حکمت
ترجمه: احمدپوری
من شاعرم با شاعران بازی نباید کرد
در پیچ و تابم دست اندازی نباید کرد
من شاعرم از کاهِ واژه کوه میسازم
شیطان بِغُرد ضجه ی نَستوه میسازم
از : آذر عزیز
چگونه:
مانده ام چگونه تو را فراموش کنم
اگر تو را فراموش کنم
باید سال‌هایی را نیز
که با تو بوده ام فراموش کنم
دریا را فراموش کنم
و کافه های غروب را
باران را
اسب ها و جاده ها را
باید دنیا را
زندگی را
و خودم را نیز فراموش کنم
تو با همه چیز من آمیخته ای.
از: رسول یونان
