پرنده آبی/ چارلز بوکوفسکی

 

 

از هیچ چیز خوشم نمی آید

از هیچ چیز خوشم نمی‌آید
مسافری در اتوبوس می گوید
– نه رادیو – نه روزنامه‌های صبح
و نه قلعه‌های بالای تپه‌ها
می‌خواهم گریه کنم.
راننده می‌گوید: منتظر باش به ایستگاه برسیم
و آن وقت به تنهایی هرچه می‌توانی گریه کن.
خانمی می‌گوید: من هم همینطور،
من نیز از چیزی خوشم نمی‌آید،
به پسرم جای قبرم را نشان دادم
او را دوست داشتم و مُرد، و با من وداع نکرد.
یک دانشگاهی می‌گوید : و من هم نه، از هیچ چیز خوشم نمی‌آید
باستانشناسی خواندم بی آنکه در سنگ هویتی بیابم، آیا واقعا من، من هستم ؟
سربازی می‌گوید:من نیز، از هیچ چیز خوشم نمی‌آید
محاصره شده‌ام شبحی هر روز محاصره‌ام می‌کند.
راننده عصبانی می‌گوید: خب به ایستگاه آخر نزدیک شدیم،
آماده‌ی پیاده شدن باشید.
فریاد می‌کشند: می خواهیم ایستگاه را رد کنی
و سرعت می‌گیرد
اما من می‌گویم: مرا همینجا پیاده کن،
من هم مثل آن‌هایم از هیچ چیز خوشم نمی‌آید
ولی از سفر کردن خسته شده‌ام.

محمود درویش

پرندگان پاییزی

"مثل پرندگانِ پاییز"

دوست دارم گهگاه گم شوم 
مثل پرنده‌های پاییز 
می‌خواهم میهنی تازه بیابم 
غیر قابل دسترس 
و خدایی 
که مرا تعقیب نکند 
و سرزمینی که دشمنم نباشد

می‌خواهم از پوستم بیرون بزنم 
از صدایم 
و از زبانم 
و مثل عطر مزرعه‌ها 
سیال شوم 

می‌خواهم از سایه‌ام فرار کنم 
و از عنوان‌هایم 
می‌خواهم از مارها و خرافه‌ها بگریزم، 
از دست خلفا 
و حاکمان و وزیران 
می‌خواهم مثل پرندگان، دوست داشته باشم 
ای شرق ِ دشنه‌ها و چوبه‌های دار 
می‌خواهم 
مثل پرندگانِ پاییز 
عشق بورزم.

 نزار قبانی

تو/ شعر و صدای فهیمه مستفشار

 

فریاد/ منتظری

 

 

انسان

ما نیازی به گرد باد نداریم
ما نیازی به طوفان نداریم
کارهای وحشتباری که تندبادها و طوفانها می توانند
ما خود نیز می توانیم
گردباد سهمگین است
و طوفان سهمگین تر
اما هیچ چیزی سهمگین تر از انسان نیست.

 برتولت برشت

صِدام مالِ تو/ سیریا

 

 

گَبه / این قشنگ این میراث جاودان سرزمینمان..این رنگین هنر..

 

 

کاش ها و آرزوها..دیوید دیل عزیز

 

 

حمیدرضا برقعی/ محرم ۹۹