آب از سَرِ من تا دلِ تو خوب گذشته ست ، دُرُست
بختِ من و تو ، در کفِ دریا بنوشته ست، درست
خط های کنارِ چشم تو، نَگو، عمیقِ یک اقیانوس
کِلکِ قلم آماده و پلکی که نبسته ست، درست
دستی که چه مستانه کَژ میشد و مَژ میشد
من در طلبِ اندکِ پیمانه نشسته ست درست
موهایِ مرا بافت دو تا زیر، دو رو
چشمم همه تو ؛ خواب نرفته ست درست
سَردی تو ولی نَبات در خانه پُر است
مصراعِ همین بیت ، نگفته ست، درست
از: فهیمه مستفشار/ پایان مرداد ۹۹
